Ακόμη και το σενάριο του «κουρέματος» στεγαστικών δανείων κι όχι μόνο, επεξεργάζεται το οικονομικό επιτελείο σε μια προσπάθεια να δώσει λύση στη βόμβα των «κόκκινων» δανείων.

Με σχετικό νόμο που προτίθεται να φέρει τον Σεπτέμβριο και προκειμένου να ισορροπήσει το γεγονός ότι θα απελευθερωθούν οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας, θα προβλέπονται γενναίες ρυθμίσεις δανείων με χαμηλές δόσεις αλλά ακόμη και διαγραφή οφειλών ή μειώσεις επιτοκίων.

Για πρώτη φορά εισάγονται όροι όπως «αποδεκτές δαπάνες διαβίωσης» καθώς και «συνεργάσιμος δανειολήπτης». Ανάλογα με το προφίλ του δανειολήπτη θα γίνονται και οι σχετικές ρυθμίσεις. 

Πρόκειται για μοντέλο που εφαρμόστηκε σε Ιρλανδία, ΗΠΑ και Βρετανία και προβλέπει ότι θα καθιερωθεί μια λίστα με τις απαιτούμενες δαπάνες διαβίωσης των νοικοκυριών, είτε αυτά είναι οικογένειες με παιδιά, είτε ζευγάρια, είτε μεμονωμένα άτομα. Θα υπάρχει ένας κατάλογος με τα μηνιαία έξοδα για διατροφή, στέγαση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μόρφωση, ψυχαγωγία, ένδυση, επικοινωνία, ασφαλιστική κάλυψη, θέρμανση, ηλεκτροδότηση κ.λπ. 

Θα ληφθεί υπόψη ένα μέσο αποδεκτό κόστος διαβίωσης των νοικοκυριών (ανάλογα με τα μέλη) και σύμφωνα με αυτό οι τράπεζες και οι δανειολήπτες προχωρούν σε συμφωνίες για τη διευθέτηση των οφειλών.

Ετσι, με τον κατάλογο που περιλαμβάνει τις «αντικειμενικές δαπάνες διαβίωσης», καθώς και τα κριτήρια του «συνεργάσιμου δανειολήπτη», οι τράπεζες και τα δανεισμένα νοικοκυριά που αδυνατούν να ανταποκριθούν λόγω της ύφεσης στις δανειακές υποχρεώσεις τους, θα μπορούν να κάτσουν σε ένα τραπέζι και γρήγορα να έλθουν σε έναν συμβιβασμό. 

Στην Ιρλανδία και στις άλλες χώρες που εφαρμόζεται το περιγραφόμενο μοντέλο οι τράπεζες υπολογίζουν με βάση το κόστος διαβίωσης τα έξοδα που χρειάζεται μία οικογένεια για να ζήσει και στη συνέχεια ερευνούν και συζητούν με τον δανειολήπτη πώς θα αξιοποιήσουν το εναπομείναν καθαρό εισόδημα.

Σε πολλές περιπτώσεις στην Ιρλανδία, οι δανειστές προχωρούν ακόμη και σε διαγραφές χρεών, όταν διαπιστώνουν πως ένα δάνειο δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί από τη στιγμή που δεν υπάρχει διαθέσιμο εισόδημα αλλά και ούτε προοπτική δημιουργίας του.